چگونه در موارد اورژانسی به بیماران قلبی کمک کنیم؟
مرگ ناگهانی قلبی (SCD) یک مرگ ناگهانی و غیرمنتظره است که در اثر ضربان قلب کشنده (ایست ناگهانی قلبی) ایجاد می‌شود. این یکی از علل اصلی “مرگ‌های طبیعی” در ایالات متحده است که باعث می‌شود سالانه حدود 295000 بزرگسال جان خود را از دست بدهند. SCD مسئول نیمی از مرگ‌ومیرهای ناشی از بیماری قلبی است.
SCD اغلب در بزرگسالان در اواسط 30 تا 40 سالگی رخ می‌دهد و مردان را دوبرابر زنان مبتلا می‌کند. SCD در کودکان نادر است، اگرچه شیوع دقیق آن مشخص نیست.
ایست قلبی ناگهانی اگر در چند دقیقه اول برطرف شود، قابل‌درمان است. انجمن قلب آمریکا چهار مرحله زیر را به نام “زنجیره بقا” ترویج می‌کند:
دسترسی زودهنگام به مراقبت تماس سریع با مراقبت‌های اورژانسی ضروری است. فوراً با 911 (در اکثر جوامع) یا شماره اضطراری محلی خود تماس بگیرید.
احیای قلبی ریوی اولیه (CPR). یادگیری CPR بزرگ‌ترین هدیه‌ای است که می‌توانید به خانواده و دوستان خود بدهید. اگر به‌درستی انجام شود (به زیر مراجعه کنید)، CPR می‌تواند تا رسیدن کمک‌های پزشکی اورژانس به نجات یک زندگی کمک کند.
دفیبریلاسیون اولیه در بیشتر بزرگسالان، مرگ ناگهانی قلبی با فیبریلاسیون بطنی مرتبط است. دفیبریلاسیون سریع (تأمین شوک الکتریکی) برای بازگرداندن ریتم قلب به ضربان طبیعی ضروری است. بسیاری از مکان‌های عمومی، مانند مراکز خرید، زمین‌های گلف و فرودگاه‌ها، دارای دفیبریلاتورهای خارجی خودکار (AEDs؛ به زیر مراجعه کنید) برای استفاده در شرایط اضطراری هستند.
مراقبت‌های پیشرفته اولیه. پس از دفیبریلاسیون موفقیت‌آمیز، اکثر بیماران برای درمان و پیشگیری از رویدادهای آینده نیاز به مراقبت‌های بیمارستانی دارند.
این چهار مرحله اگر در اولین دقایق پس از ایست قلبی ناگهانی شروع شوند، می‌توانند بقا را تا 90 درصد افزایش دهند. بقا در هر دقیقه بیشتر حدود 10 درصد کاهش می‌یابد.
مقالات مرتبط:
CPR چیست؟
CPR (احیای قلبی ریوی) یک تکنیک اورژانسی است که برای کمک به افرادی که قلب و/یا تنفس او قطع شده است، استفاده می‌شود.
زمانی که قلب انسان می‌ایستد، گردش خون در سراسر بدن متوقف می‌شود. اگر تنفس فرد قطع شود، خون نمی‌تواند اکسیژن دریافت کند؛ بنابراین، برای افرادی که در این شرایط اضطراری قرار دارند، بسیار مهم است که در چند دقیقه اول رویداد، درمان‌های پزشکی مانند CPR را دریافت کنند.
با انجام ترکیبی از فشرده‌سازی دستی قفسه سینه و تنفس مصنوعی، یا دهان‌به‌دهان، امدادگر می‌تواند برای قربانی نفس بکشد و به گردش بخشی از خون در سراسر بدن او کمک کند. اما حتی بدون دهان‌به‌دهان، CPR فقط دست‌ها می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
CPR قلب متوقف شده را دوباره راه‌اندازی نمی‌کند، اما می‌تواند قربانی را تا زمانی که درمان تهاجمی‌تر (دفیبریلاسیون) انجام شود، زنده نگه دارد.
یادگیری CPR دشوار نیست و بسیاری از سازمان‌ها دوره‌هایی را در CPR ارائه می‌دهند، از جمله انجمن قلب آمریکا، صلیب سرخ آمریکا، و مراکز اجتماعی محلی، باشگاه‌های سلامت و YMCA.
AED چیست؟
AED، یک دفیبریلاتور خارجی خودکار، وسیله‌ای است که برای واردکردن شوک الکتریکی از طریق دیواره قفسه سینه به قلب استفاده می‌شود. این دستگاه دارای رایانه‌های داخلی است که ضربان قلب قربانی را ارزیابی می‌کند، در موردنیاز به دفیبریلاسیون قضاوت می‌کند و سپس شوک را اعمال می‌کند. اعلان‌های شنیداری و/یا بصری کاربر را در طول فرایند راهنمایی می‌کنند.
چه کسی می‌تواند از AED استفاده کند؟
بیشتر AED ها برای استفاده توسط افراد غیرپزشکی مانند پرسنل آتش‌نشانی، افسران پلیس، نجات‌غریق، مهمانداران هواپیما، نگهبانان امنیتی، معلمان و حتی اعضای خانواده افراد در معرض خطر طراحی شده‌اند.
هدف ارائه دفیبریلاسیون دسترسی در صورت نیاز دراسرع‌وقت است. CPR همراه با AEDs می‌تواند به طور چشمگیری میزان بقا را برای ایست قلبی ناگهانی افزایش دهد.
آیا AED می‌تواند به فردی که در ایست قلبی نیست شوک بزند؟
خیر، AED فقط قلب را با یک ریتم غیرطبیعی مناسب برای دفیبریلاسیون درمان می‌کند. اگر فردی بدون چنین ریتمی دچار ایست قلبی شود، قلب به جریان‌های الکتریکی پاسخ نمی‌دهد. CPR باید تا رسیدن کمک پزشکی انجام شود.
منبع: