این وضعیت در میان سالمندانی که با فشارخون بالا مبارزه می‌کنند، شایع‌تر است.
تا 70 درصد از بزرگسالان 65 سال و بالاتر فشارخون بالا دارند. این زمانی تشخیص داده می‌شود که فشار سیستولیک (عدد بالایی در اندازه‌گیری فشارخون) 130 میلی‌متر جیوه (میلی‌متر جیوه) یا بالاتر یا فشار دیاستولیک (عدد پایین) 80 میلی‌متر جیوه یا بالاتر باشد.
درمان‌های دارویی رایج شامل مسدودکننده‌های کانال کلسیم، مهارکننده‌های ACE، مسدودکننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) و دیورتیک‌ها هستند که به‌صورت جداگانه یا ترکیبی تجویز می‌شوند. مسدودکننده‌های کانال کلسیم به آرامش رگ‌های خونی کمک می‌کنند، مهارکننده‌های ACE و ARB یک مسیر هورمونی کلیدی را که در افزایش فشارخون نقش دارد، مسدود می‌کنند و دیورتیک‌ها سدیم و آب اضافی بدن را از بین می‌برند. اتخاذ عادات سالمی که به کاهش فشارخون بالا کمک می‌کند نیز بخش مهمی از استراتژی درمانی است – مانند کاهش وزن، ترک سیگار، کاهش نمک در رژیم غذایی و فعالیت بیشتر.
کمک اضافی
بااین‌حال، برخی از افراد به چنین درمان‌هایی پاسخ نمی‌دهند. اگر با وجود مصرف بهترین دوز از حداقل سه داروی مختلف فشارخون (که یکی از آن‌ها ادرارآور است) و پیروی از عادات سالم هنوز فشارخون شما بالای 130/80 میلی‌متر جیوه باقی بماند، به چیزی مبتلا هستید که به آن فشارخون مقاوم می‌گویند.
دکتر نائومی دی. فیشر، مدیر خدمات فشارخون در بیمارستان زنان و بریگام وابسته به هاروارد می گوید: ما به بیماران مبتلا به پرفشاری خون مقاوم توجه دقیق داریم، زیرا می‌تواند خطر حمله قلبی یا سکته مغزی را به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد.
طبق آخرین آمار انجمن قلب آمریکا، حدود 20 درصد از افراد مبتلا به فشارخون بالا با فشارخون مقاوم مبارزه می‌کنند. بااین‌حال، برخی از افراد ممکن است به عنوان مبتلایان به فشارخون مقاوم طبقه‌بندی شوند، زمانی که عوامل دیگر فشارخون آن‌ها را بالا نگه می‌دارند. دکتر فیشر می‌گوید: «این‌ها ابتدا باید قبل از ایجاد تغییرات در داروهای موجود بررسی شوند.»
برای نمونه، افراد ممکن است داروهای فشارخون خود را طبق دستور مصرف نکنند. آن‌ها ممکن است دوز را حذف کنند؛ زیرا فراموش می‌کنند، از عوارض جانبی احتمالی می‌ترسند، فکر نمی‌کنند مشکل جدی است، یا نمی‌توانند هزینهٔ قرص‌ها را بپردازند. دکتر فیشر می‌گوید: اگر در مصرف داروهای خود مشکل دارید با پزشک خود صحبت کنید. دکتر ممکن است راه‌حل‌هایی مانند یافتن داروهای مقرون‌به‌صرفه‌تر، ترکیب قرص‌ها، یا تغییر دوز مصرفی برای آسان‌تر کردن مصرف، ارائه دهد.
مشکلات دیگر
موضوع دیگر سندرم کت سفید است. اندازه‌گیری فشارخون اغلب در مطب پزشک یا کلینیک پزشکی انجام می‌شود. این محیط‌ها می‌توانند سطح اضطراب را افزایش داده و به طور موقت فشارخون را افزایش دهند. چند راه برای حل این مشکل وجود دارد.
برای نمونه، پس از اولین اندازه‌گیری در مطب، از پرستار یا دستیار پزشکی که فشارخون شما را اندازه‌گیری کرده است بخواهید اندازه‌گیری را پس از چند دقیقه تکرار کند تا ببیند آیا تغییر کرده است یا خیر. همچنین می‌توانید با انجام چند دقیقه تمرینات تنفس عمیق قبل از اندازه‌گیری، به کاهش اضطراب کمک کنید.
گزینهٔ دیگر این است که در خانه با دستگاه فشارخون اندازه‌گیری کنید. اگر فشارخون بالا دارید، دستورالعمل‌ها توصیه می‌کنند که فشارخون خود را صبح و عصر به مدت یک هفته، همیشه قبل از مصرف قرص اندازه‌گیری کنید و سپس اطلاعات را با پزشک خود در میان بگذارید.
پزشک شما همچنین سایر مسائل زمینه‌ای را که می‌توانند به فشارخون مقاوم در برابر فشارخون کمک کنند، بررسی خواهد کرد. مثلاً:
- آپنه خواب. این وضعیت رایج با مکث‌های مکرر در تنفس، که از چند ثانیه تا یک دقیقه یا بیشتر طول می‌کشد، در هنگام خواب مشخص می‌شود. تحقیقات نشان داده است که آپنه خواب می‌تواند احتمال ابتلا به فشارخون مقاوم در برابر فشارخون را در میان افرادی که در معرض خطر بالای بیماری قلبی قرار دارند، چهار برابر کند.
- الکل. نوشیدن بیش‌از حد می‌تواند فشارخون را افزایش دهد.
- داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) – مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین) و ناپروکسن (Aleve) – می‌توانند فشارخون سیستولیک را از 2 میلی‌متر جیوه به 5 میلی‌متر جیوه افزایش دهند. دکتر فیشر می‌گوید: اگر برای کنترل درد بیش از گاه‌به‌گاه دوز مصرف می‌کنید، باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. پزشک شما همچنین ممکن است شرایط پزشکی خاصی را که می‌تواند بر فشارخون تأثیر بگذارد، مانند بیماری کلیوی یا مشکل یک یا هر دو غدد فوق‌کلیوی را بررسی کند.
پس از بررسی همه این موارد، پزشک شما می‌تواند اقدامات دیگری را برای درمان فشارخون بالا انجام دهد. این‌ها شامل بررسی مجدد عادات سبک زندگی شما، افزایش دوز دارویی فعلی (در صورت امکان)، یا افزودن یک داروی چهارم از کلاس دیگری مانند آنتاگونیست گیرنده‌های معدنی کورتیکوئید، مانند اسپیرونولاکتون (آلداکتون) یا اپلرنون (Inspra) است که اثرات مضر را مهار می‌کند باشد.
منبع: