احیای قلبی ریوی در بزرگسالان

احیای قلبی ریوی در بزرگسالان

احیای قلبی ریوی (CPR) روشی برای نجات جان افراد است که در بسیاری از مواقع اضطراری مانند حملهٔ قلبی یا غرق‌شدگی که در آن‌ها تنفس یا ضربان قلب فرد متوقف شده‌است، به‌کار می‌رود. انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند که CPR را با فشارهای سخت و سریع قفسهٔ سینه شروع کنید. این روش CPR را هم تماشاگران آموزش‌ندیده و هم نیروهای امدادی می‌توانند انجام دهند.

چنانچه از انجام CPR می‌ترسید یا مطمئن نیستید که چگونه آن را به‌درستی انجام دهید، بدانید که تلاش کردن همیشه بهتر از هیچ کاری انجام ندادن است. تفاوت بین انجام دادن و هیچ کاری نکردن ممکن است زندگی یک نفر باشد.

توصیه‌های انجمن قلب آمریکا:

• افراد آموزش‌ندیده. چنانچه در مورد CPR آموزش ندیده‌اید یا نگران انجام تنفس مصنوعی هستید، CPR را فقط با دست انجام دهید. این بدان معناست که تا رسیدن امدادگران، فشردن قفسهٔ سینه را ۱۰۰ تا ۱۲۰ بار در دقیقه بدون وقفه ادامه دهید (که در ادامه با جزئیات بیشتری توضیح داده شده‌است). نیازی به انجام تنفس مصنوعی نیست.
• افراد آموزش‌دیده و آماده. اگر به‌خوبی آموزش دیده‌اید و به توانایی خود اطمینان دارید، بررسی کنید که آیا نبض و تنفس وجود دارد یا خیر. چنانچه در عرض ۱۰ ثانیه نبض یا تنفسی وجود نداشت، فشردن قفسهٔ سینه را شروع کنید. پیش از انجام دو تنفس مصنوعی، CPR را با ۳۰ بار فشار بر قفسهٔ سینه شروع کنید.
• افراد آموزش‌دیده اما ناآماده. چنانچه پیش از این آموزش CPR را دریافت کرده‌اید، اما به توانایی‌های خود اطمینان ندارید، فقط ۱۰۰ تا ۱۲۰ بار در دقیقه قفسهٔ سینه را فشار دهید (جزئیات در زیر توضیح داده شده‌است).

توصیه‌های بالا برای موقعیت‌هایی اعمال می‌شود که بزرگسالان، کودکان و نوزادان به CPR نیاز دارند، اما این توصیه‌ها شامل نوزادان تازه‌متولدشده (نوزادان ۱ تا ۴ هفته) نمی‌شود.

CPR می‌تواند تا زمان بازیابی ریتم معمول قلب به‌وسیلهٔ درمان اورژانسی پزشکی، جریان خون غنی از اکسیژن را به مغز و سایر اندام‌ها حفظ کند. هنگامی که قلب از حرکت باز می‌ایستد، بدن دیگر خون غنی از اکسیژن را دریافت نمی‌کند. کمبود خون غنی از اکسیژن ممکن است تنها در عرض چند دقیقه باعث آسیب مغزی شود.

چنانچه آموزش ندیده‌اید و به تلفن دسترسی سریع دارید، پیش از شروع CPR با اورژانس محل خود تماس بگیرید. مسئول اعزام نیرو می‌تواند تا زمان رسیدن کمک، روش‌های مناسب را به شما آموزش دهد. برای یادگیری صحیح CPR، یک دورهٔ آموزشی معتبر کمک‌های اولیه را که شامل CPR و نحوهٔ استفاده از دستگاه شوک الکتریکی خارجی خودکار (AED) می‌شود بگذرانید.

پیش از شروع

پیش از شروع CPR، موارد زیر را بررسی کنید:

آیا محیط برای فرد ایمن است؟

آیا فرد هوشیار است یا بیهوش؟

چنانچه فرد بیهوش به‌نظر می‌رسد، به شانهٔ او ضربهٔ آرامی بزنید یا آن را تکان دهید و با صدای بلند بپرسید: «خوبی؟»

اگر فرد پاسخ نمی‌دهد و شما همراه شخص دیگری هستید که می‌تواند کمک کند، یک نفر با اورژانس تماس گرفته و دستگاه AED را در صورت موجود بودن درخواست دهد و شخص دیگر CPR را شروع کند.

اگر تنها هستید و به تلفن دسترسی سریع دارید، پیش از شروع CPR با اورژانس محل خود تماس بگیرید. دستگاه AED را در صورت موجود بودن درخواست دهید.

به‌محض دسترسی به AED، یک شوک وارد کرده و سپس CPR را شروع کنید.

مراحل انجام CPR

• فشردن قفسهٔ سینه
• باز کردن راه هوایی
• تنفس مصنوعی

فشردن قفسهٔ سینه

در این مرحله از CPR، شما از دستان خود برای فشار دادن شدید و سریع قفسهٔ سینه به روشی خاص استفاده می‌کنید. فشردن قفسهٔ سینه مهم‌ترین مرحله در CPR است. برای انجام این کار، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. فرد را به پشت روی سطحی سفت قرار دهید.
2. در کنار گردن و شانه‌های فرد زانو بزنید.
3. قسمت پایینی کف دست خود را روی مرکز قفسهٔ سینه فرد، میان نوک سینه‌ها قرار دهید.
4. دست دیگر خود را روی دست اول قرار دهید. آرنج‌های خود را صاف نگه دارید و جایگاه شانه‌های خود را به‌طور مستقیم بالای دستان خود قرار دهید.
5. قفسهٔ سینه را حداقل ۵ سانتی‌متر به سمت پایین فشار دهید، اما بیش از ۶ سانتی‌متر نباشد. هنگام فشار دادن قفسهٔ سینه، از تمام وزن بدن (و نه فقط دستان) استفاده کنید.
6. قفسهٔ سینه را با سرعت ۱۰۰ تا ۱۲۰ بار در دقیقه به‌شدت فشار دهید. پس از هر بار فشار دادن، اجازه دهید تا قفسه سینه به حالت قبلی خود بازگردد.
7. چنانچه در CPR آموزش ندیده‌اید، فشردن قفسهٔ سینه را تا زمان بروز نشانه‌هایی از حرکت یا رسیدن کارکنان اورژانس پزشکی ادامه دهید. چنانچه در CPR آموزش دیده‌اید، راه هوایی را باز کنید و تنفس مصنوعی را انجام دهید.

باز کردن راه هوایی

چنانچه در CPR آموزش دیده‌اید و ۳۰ بار فشردن قفسهٔ سینه را انجام داده‌اید، راه هوایی فرد را با استفاده از مانور سر به عقب – چانه به بالا باز کنید. کف دست خود را روی پیشانی فرد قرار دهید و سر را به‌آرامی به سمت عقب متمایل کنید. سپس با دست دیگر، چانه را به‌آرامی به سمت بالا حرکت دهید تا راه هوایی باز شود.

تنفس مصنوعی

تنفس مصنوعی را می‌توان به دو صورت انجام داد: تنفس دهان به دهان یا دهان به بینی (درصورتی‌که دهان فرد به‌شدت آسیب‌دیده باشد یا نتوان آن را باز کرد). امروزه، انجام تنفس مصنوعی با استفاده از آمبوبگ با فیلتر هپا (HEPA) توصیه می‌شود.

1. پس از باز کردن راه هوایی (با استفاده از مانور سر به عقب – چانه به بالا)، سوراخ‌های بینی را برای تنفس دهان به دهان ببندید و دهان فرد را به‌طور کامل با دهان خود بپوشانید.
2. برای انجام دو تنفس مصنوعی آماده شوید. اولین تنفس مصنوعی را بدهید – به مدت یک ثانیه – و مشاهده کنید که آیا قفسهٔ سینه بالا می‌آید یا خیر.
3. اگر قفسهٔ سینه بالا آمد، تنفس مصنوعی دوم را انجام دهید.
4. اگر قفسهٔ سینه بالا نیامد، مانور سر به عقب – چانه به بالا را تکرار کنید و سپس تنفس مصنوعی دوم را انجام دهید. سی بار فشردن قفسهٔ سینه و به دنبال آن دو تنفس مصنوعی یک سیکل درنظر گرفته می‌شود. مراقب باشید که تنفس‌های مصنوعی، بیش‌ازحد یا با نیروی خیلی زیاد انجام نشوند.
5. برای بازگرداندن جریان خون، فشردن قفسهٔ سینه را از سر بگیرید.
6. به‌محض دسترسی به دستگاه شوک الکتریکی خارجی خودکار (AED)، آن را به کار بسته و دستورات را دنبال کنید. یک شوک بدهید، سپس پیش از دادن شوک دوم، فشردن قفسهٔ سینه را به مدت دو دقیقهٔ دیگر ادامه دهید. چنانچه دربارهٔ نحوهٔ استفاده از AED آموزش ندیده‌اید، اپراتور فوریت‌های پزشکی ممکن است بتواند راهنمایی‌هایی را به شما ارائه دهد. اگر AED در دسترس نیست، مرحلهٔ ۵ را انجام دهید
7. تا زمان بروز نشانه‌هایی از حرکت یا رسیدن کارکنان اورژانس پزشکی، به CPR ادامه دهید.

منبع: